Diagnoza, analiza potrzeb, umotywowanie wyboru:
Program na 2016 rok jest kontynuacją działań z roku ubiegłego. Związane to jest koniecznością poszerzenia obszaru naszego oddziaływania, kontynuacji tematyki, wnioskami z ewaluacji programu, a także zmianami w stanie oraz składzie grupy wychowawczej placówki.
Działania związane z poprawą funkcjonowania grupy wychowawczej Placówki Opiekuńczo – Wychowawczej nr2 są działaniami złożonymi i wielokierunkowymi. Punktem wyjścia do stworzenia na kolejny rok pracy z dziećmi programu profilaktycznego z elementami socjoterapii były wnioski zawarte w ewaluacji programu z 2015r, która zawiera ocenę przydatności i skuteczności podejmowanych działań w odniesieniu do założonych celów.
Kontynuując realizowaną wcześniej tematykę zamierzaliśmy pierwotnie ponownie podjąć tematy związane z kształtowaniem świadomości, potrzeby oraz zachowań prozdrowotnych, a zwłaszcza świadomości seksualnej. Zauważamy potrzebę kontynuowania tematów związanych z seksualnością, ponieważ nasze dzieci przechodzą właśnie okres dojrzewania. Mają wiele pytań, na które powinny dostać fachową odpowiedź. Zauważamy, że wśród naszych podopiecznych wzrasta zainteresowanie seksualnością. Dostrzegają oni zmiany w budowie i wyglądzie swojego ciała. Następują pierwsze zauroczenia – nieodzowne jest zatem, by na takim etapie rozwoju wychowankowie posiadali wiedzę na temat zachowań seksualnych. Brak odpowiedniej wiedzy na ten temat może skutkować tym, iż będą podejmować zachowania nieodpowiedzialne, skutkujące niechcianymi ciążami, infekcjami, chorobami przenoszonymi drogą płciową, niewłaściwymi relacjami w partnerstwie. Świadomość i odpowiedzialność seksualna nie przychodzi człowiekowi sama, to efekt odpowiedniej edukacji i refleksji. Jednakże na chwilę obecną uważamy, że w naszej placówce nie ma wychowanków, do których ten program mógłby być adresowany. W związku z powyższym program ten zostanie odłożony i wykorzystany w momencie, pojawienia się w placówce wychowanków w odpowiednim wieku. Zaineresowani powyższymi tematami wychowankowie mają wsparcie ze strony wychowawców w rozmowach indywidualnych.
Dokonując analizy naszych potrzeb w zakresie poprawy funkcjonowania grupy wychowawczej oparliśmy się także na wnioskach zawartych w sprawozdaniu podsumowującym pracę POWnr2 za 2015r. W odniesieniu do założonego planu pracy stwierdziliśmy, że nasze działania w zakresie jednego z głównych zadań, które dotyczyło kształtowania kultury osobistej oraz eliminowania negatywnych zachowań nie przyniosło do końca zamierzonych efektów. Podejmowanymi działaniami były min. zebrania grupowe, na których na bieżąco były rozwiązywane sytuacje problemowe, równolegle natychmiastowe działania wychowawcze skierowane przeciw niewłaściwym zachowaniom, uświadamianie ponoszenia odpowiedzialności za własne czyny np. dewastację, niszczenie czy kradzież. Kolejną formą pracy z dziećmi w tym zakresie były rozmowy dotyczące bezpieczeństwa, oglądanie przez starszych wychowanków programów informacyjnych, czytanie gazet. Korzystaliśmy z pomocy specjalistów w rozwiązywaniu problemów wychowawczych, w tym z pomocy pedagoga i psychologa, którego praca była nakierowana na niwelowanie napięć emocjonalnych, zaburzeń emocji, wygaszanie niewłaściwych zachowań. Niestety w stosunku do kilku wychowanków musieliśmy podjąć decyzje związane z ewentualną zmianą miejsca ich pobytu (MOS,) Dodatkowym wskazaniem do zajęć socjoterapeutycznych w naszej placówce jest fakt, że przeważają w niej chłopcy, którzy albo weszli albo wchodzą w okres dojrzewania. Z tego powodu widzimy szczególną potrzebę profilaktyki zachowań agresywnych oraz oddziaływań zmierzających do nauki rozwiązywania konfliktów, radzenia sobie ze stresem i emocjami, poprawnej komunikacji. Z agresją wśród dzieci i młodzieży w dzisiejszych czasach spotykamy się bardzo często. Okazuje się, że takie formy jak: obrażanie i wyśmiewanie, potrącanie, zaczepianie i bicie bez powodu, niszczenie własności osobistej, wulgaryzmy to nie rzadkość. Nie jesteśmy w stanie całkowicie tego wyeliminować z naszego życia. Możemy jednak coś w tym celu zrobić – nauczyć się tonować te zjawiska i kanalizować je w takie sfery aktywności wychowanków, aby nie prowadziły one do przemocy. W tym celu musimy poznać, oraz zrozumieć zjawiska i mechanizmy związane z agresją. Związany z tym zagadnieniem blok zajęć „ABC emocji” jest odpowiedzią na potrzebę wzrostu emocjonalnego. W języku potocznym i w świadomości ludzi potrzeba ta jest pojęciem stosunkowo nowym, a tymczasem emocjonalność człowieka uważana jest jako wrodzona zdolność, dająca się kształtować przez całe życie. Ze względu na to nie chcielibyśmy porzucać idei dalszej pracy nad sferą uczuć i emocji. Niniejsze zajęcia mają w tym pomóc, zwracają one szczególną uwagę na przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym oraz pokazują możliwości konstruktywnego rozwiązywania konfliktów i problemów. Ich realizacja umożliwi radzenie sobie w trudnych sytuacjach, a propozycje gier i zabaw przeciw agresji stanowić będą pomoc w zrozumieniu reguł rządzących światem zewnętrznym. Zajęcia dotyczące tego tematu odpowiadają na realne problemy i zagrożenia pojawiające się w Placówce, szkole i środowisku. Zakładamy, że dzięki naszemu zaangażowaniu każdy z wychowanków poradzi sobie w trudnej sytuacji i osiągnie sukces zgodnie ze swoimi możliwościami. Wychowankowie będą uczestniczyć w zajęciach poświęconym różnym aspektom rozpoznawania emocji oraz przeciwdziałania przemocy.
Kolejnym ważnym krokiem była analiza naszych aktualnych potrzeb w zakresie szeroko pojętej profilaktyki społecznej. Wiadomym jest, że rozwinięta i dobrze realizowana profilaktyka społeczna powinna redukować przypadki niedostosowania społecznego. Powinna uprzedzać stany zagrożenia moralnego, zdrowotnego, kulturalnego, społecznego, aby uchronić jednostki i grupy danej populacji przed niepożądanymi odchyleniami od stanów normalnych, w tym zaburzeń na tle emocjonalnym. Bardzo często u podłoża zaburzeń zachowania leżą właśnie czynniki środowiskowe. Nasi wychowankowie pochodzą z rodzin dysfunkcyjnych, gdzie zaburzona jest komunikacja pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny lub w rodzinach występuje problem uzależnienia, przestępczości czy niewydolności wychowawczej rodziców. Obecnie coraz częściej dochodzi jeszcze problem bezrobocia i trudności materialnych. Podejście nasze w tej tematyce jest niekonwencjonalne, blok zajęć „Pomaganie jest fajne” jest tego przykładem. Nasze dzieci w swoich domach rodzinnych nie poznały prawidłowych wzorców zachowań, a postawa ich rodziców była głównie nastawiona na otrzymywanie pomocy. Uważamy, że wychowywanie dzieci tak, aby potrafiły również dawać, jest bardzo istotne, chociażby po to, aby w swoim dorosłym życiu nie powielały schematów swoich rodziców, tj. aby nie żyły wedle zasady „wszystko mi się należy”. Dzieci z Placówek Opiekuńczo – Wychowawczych są specyficzną grupą, która na bieżąco otrzymuje bezinteresowną pomoc, np. dzięki sponsorom, którzy finansują część działań POW. Wychowankowie biorący udział w akcjach, mają nauczyć się, że należy pomagać. Właśnie dlatego postanowiliśmy utworzyć nowy blok „Pomaganie jest fajne”, aby poprzez akcje charytatywne, w których dzieci wezmą udział, ukazać im, że dobrze jest również dać coś od siebie, a nie tylko wymagać od innych. Kolejnym ukrytym celem jest to, aby pod pretekstem zajęć, ukazać dzieciom, jak bardzo pozytywne emocje towarzyszą udzielaniu bezinteresownej pomocy. Chcielibyśmy poprzez rozbudzenie u dzieci empatii pokazać im, że bezinteresowne pomaganie innym uczyni je szczęśliwymi. Podczas zajęć dzieci wraz z wychowawcą prowadzącym wezmą udział w 3 akcjach charytatywnych. Wybór akcji zależy od miesiąca, w którym odbędą się zajęcia.
W minionym roku mieliśmy problemy z kradzieżami, w związku z tym istotnym elementem programu są działania profilaktyczne, przeciwdziałające tym niekorzystnym zjawiskom. Działania w tym zakresie postanowiliśmy połączyć z cyklem zajęć profilaktyczno – edukacyjnych dla młodzieży zagrożonej niekorzystnymi wpływami środowiska oraz podejmowaniem zachowań ryzykownych. Młodzież, podejmując zachowania ryzykowne, spodziewa się doraźnych korzyści. Te korzyści mają dla niej większe znaczenie niż odległe negatywne konsekwencje. Zadaniem profilaktyki proponowanej przez nas w bloku zajęć „Uzależnienia i zachowania ryzykowne” jest inicjowanie działań, które wprowadzą pożądane zmiany w funkcjonowaniu młodej osoby. Aby ten cel osiągnąć należy jednocześnie oddziaływać na czynniki chroniące (wzmacniać je) oraz na czynniki ryzyka (eliminować je). W związku z tym, że jeden z naszych wychowanków z powodu zażywania narkotyków przebywa w Wojewódzkim Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Ciborzu na Całodobowym Oddziale Leczenia Zespołów Abstynencyjnych po Substancjach Psychoaktywnych zauważyliśmy potrzebę kontynuowania tematów związanych z uzależnieniami. Będziemy również prowadzić działania ukazujące zagrożenia związane z korzystaniem z komputera. W bloku zajęć obecnego programu, który będzie kontynuacją bloku II z 2015r (uzależnienia i zachowania ryzykowne), postanowiliśmy wprowadzić również projekcje filmu („Seks z internetu”). Film ukazuje problemy, na temat, który wychowawca chce uświadomić dzieci, taka forma zajęć będzie atrakcyjna dla nich, co spowoduje aktywny udział w dyskusji.
Stworzyliśmy program profilaktyczny, którego celem nadrzędnym jest kształtowanie osobowości oraz wspieranie i stymulowanie rozwoju społecznego wychowanków. Wywieranie na nich takiego wpływu, by umieli współżyć z ludźmi, by radzili sobie z rozwiązywaniem problemów bez nadmiernego napięcia emocjonalnego oraz by potrafili wybrać to, co jest dla nich bezpieczne i zdrowe. Byli przygotowani do samodzielnego życia w przyszłości, bezproblemowego zaaklimatyzowania się i przystosowania do funkcjonowania w tzw. ”grupie usamodzielnień” Dlatego też jeden z modułów poświecony jest temu zagadnieniu. Dziecko powinno być świadome kosztów utrzymania, potrafić zaplanować wydatki i je właściwie zrealizować, dbać o swoją oraz wspólną własność, doceniać pracę innych. Wiedzieć i rozumieć, że szacunek do ludzi jest podstawową zasadą w życiu.
Celem przewodnim bloku „I ja będę dorosły“ jest kształtowanie świadomości ekonomicznej, tak bardzo potrzebnej w dorosłym życiu w dzisiejszym świecie. chodzi o rozbudzanie i rozwijanie w wychowankach ducha przedsiębiorczości, aby były odpowiedzialnymi ludźmi i świadomymi konsumentami, by nie wpadły w spiralę zadłużenia i potrafiły sobie radzić w życiu w każdych warunkach. Dlatego też tematyka tych spotkań powinna być stale kontynuowana. Należy także brać pod uwagę, że wychowankowie od nas odchodzą, a w zamian przychodzą kolejne dzieci, które także powinny nabywać powyższe wartości i świadomie ekonomicznie wkraczać w samodzielne, godne życie.
Dlatego też po przeanalizowaniu naszych potrzeb oraz możliwości stwierdziliśmy, że priorytetem naszej pracy wychowawczej będzie zintensyfikowanie oddziaływań w w/w obszarach. Niewątpliwym atutem jest wiedza wychowawców, którzy posiadają wykształcenie z zakresu opieki i profilaktyki niedostosowania społecznego, resocjalizacji, a także wiedza z zakresu szeroko pojętej seksualności młodego człowieka nabytą w trakcie licznych kursów doskonalących.
Należy podkreślić, iż praca z grupą według określonych scenariuszy zajęć stanowi jedynie cenne uzupełnienie codziennej, ukierunkowanej na podobne cele, ale realizowanej innymi metodami pracy wychowawczej w grupie. Ze względu na dużą rozpiętość wiekową wychowanków, zajęcia będą prowadzone częściowo z poddziałem na grupy wiekowe, tak, aby ich tematyka była dostosowana do ich rozwoju poznawczego i emocjonalnego.
Cele ogólne:
Stworzone przez nas zajęcia ukierunkowane są na realizację celów terapeutycznych z elementami socjoterapii, edukacyjnych i rozwojowych.
CELE EDUKACYJNE – wspomagają proces nabywania wiedzy o sobie samym i o innych ludziach oraz proces rozumienia świata społecznego, a także ukierunkowują zmiany zachowań tak, by mogły one chronić dziecko przed kolejnymi urazami psychicznymi. Mogą obejmować poznawanie przez grupę dzieci różnorodnych zagadnień, które pozwolą im sprawniej funkcjonować społecznie i radzić sobie z różnymi problemami, np. uczenie się rozpoznawania emocji, poznawanie mechanizmów uzależnień, uczenie się pełnienia określonych ról, uczenie się rozwiązywania konfliktów, poznawanie swoich mocnych stron itp.
CELE TERAPEUTYCZNE – trudne zachowania u dzieci i młodzieży mają swoje tło psychiczne. Towarzyszą im zwykle przykre emocje, jak lęk, poczucie winy, niepokój, poczucie krzywdy, gniew, złość, osamotnienie itp. oraz określone sądy poznawcze na temat własnej osoby, innych ludzi i wobec świata. Przyjmuje się, że są one wynikiem doznawanych w przeszłości lub aktualnie trudnych stanów emocjonalnych, z którymi nie mogło lub nie może sobie dziecko poradzić.
Terapeutyczny charakter postępowania polega na organizowaniu takich sytuacji społecznych podczas grupowych spotkań, które:
– dostarczą uczestnikom zajęć doświadczeń korekcyjnych przeciwstawnych do treści doświadczeń urazowych,
– sprzyjać będą odreagowaniu napięć emocjonalnych,
– posłużą aktywnemu uczeniu się nowych umiejętności, sposobów zachowania.
CELE ROZWOJOWE – są zależne od wieku uczestników zajęć. W każdej fazie życia dominują określone potrzeby dziecka, których zaspokojenie odgrywa istotną rolę w procesie rozwoju. Projektowanie zajęć socjoterapeutycznych uwzględnia więc zaspokajanie podstawowych dla danego wieku potrzeb uczestników oraz podejmowanie zagadnień ważnych dla określonej grupy wiekowej, np. autoprezentacja, przyjaźń, miłość, czas wolny, własne aspiracje, radzenie sobie z emocjami, stresem, sposoby rozwiązywania konfliktów itp.
Cele szczegółowe:
– wizualizacja złego wpływu wchodzenia w nieodpowiednie grupy rówieśnicze,
– ukazanie przewagi uczuć i emocji nad wartością materialną,
– kształtowanie umiejętności realnej oceny różnych sytuacji społecznych,
– weryfikacja przekonań na temat negatywnych sposobów manifestowania dorosłości,
– wychowanek posiada wiedzę i umiejętności zapobiegające nałogom i zachowaniom ryzykownym,
– eliminacja zachowań przestępczych – kradzieże,
– wychowanek wie jak w sposób bezpieczny spędzać czas wolny,
– wychowanek potrafi radzić sobie w sytuacjach trudnych,
– przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym,
• wzmacnianie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych;
• nabywanie umiejętności konstruktywnego rozwiązywania konfliktów;
• radzenie sobie z własnymi emocjami.
– dziecko jest świadome kosztów utrzymania, potrafi zaplanować wydatki i je właściwie zrealizować, dba o swoją oraz wspólną własność, docenia pracę innych,
– wychowanek wie, że szacunek do ludzi jest podstawową zasadą w życiu
– rozwijanie samoświadomości:
・ kształtowanie umiejętności realnej oceny różnych sytuacji społecznych
・ wyposażenie wychowanków podstawową w wiedzę i umiejętności dotyczące radzenia sobie ze skomplikowanym światem formularzy, druków, wychowanek umie skierować się do odpowiedniego miejsca w urzędzie chcąc uzyskać pomoc w razie problemów lub niewiedzy.
– ukazanie dzieciom, że bezinteresowne pomaganie innym uczyni ich szczęśliwymi,
– rozbudzenie u dzieci empatii,
– zaangażowanie dzieci w akcje charytatywne,
– rozwijanie pozytywnych emocji,
– przeżywanie i wyrażanie uczuć,
– umiejętne funkcjonowanie w grupie,
– budowanie poczucia własnej wartości,
– umiejętność rozwiązywania problemów i konfliktów,
– niwelowanie zachowań agresywnych.
Realizacja powyższych celów jest możliwa poprzez proponowane treści programowe jak też osobisty kontakt wychowawcy z dziećmi.
Treść i zadania:
Treści i zadania programowe skupione będą wokół następujących bloków tematycznych:
Blok I. „I ja będę dorosły“ , zawierający następujące tematy do realizacji:
a) ” Ja jako człowiek dorosły – podejmujący decyzje.”
b) „Druki i formularze”
Podsumowaniem będzie wspólne wyście do Urzędu Pocztowego, zapoznanie się ze specyfiką tej instytucji.
c) „Jak mądrze wydawać swoje kieszonkowe – nauka oszczedzania”
d) „ Budżet domowy”
Podsumowaniem naszych spotkań będzie zaproszenie Pani księgowej, która przybliżyłaby dzieciom specyfikę swojej pracy .
Blok II. Uzależnienia i zachowania ryzykowne, zawierający następujące tematy do realizacji:
a) ciemne strony komputera
b) dopalacze,, środki psychotropowe, narkotyki,
c) pornografia.
d) kradzieże.
Blok III. ABC Emocji, zawierający następujące tematy do realizacji:
a) Jestem ważny- kształtowanie poczucia wartości
b) Inny nie znaczy gorszy- kształtowanie postawy tolerancji
c) Słucham-mówię – kształtowanie umiejętności prawidłowej komunikacji
Blok IV. ”Pomaganie jest fajne”, zawierający następujące tematy do realizacji:
Odbędą się 4 spotkania,
Pierwsze spotkanie będzie miało formę mini wykładu, pogadanki oraz pracy w grupach,
Trzy kolejne spotkania odbędą się na zasadzie udziału w akcjach charytatywnych bądź pomocowych.
ORGANIZACJA
Formy realizacji:
Zajęcia w ramach naszego programu mają charakter regularnych spotkań grupowych, na które składają się odpowiednio dobrane gry, zabawy i ćwiczenia. Każde spotkanie ma swój cel szczegółowy podporządkowany celowi ogólnemu oraz propozycje aktywności sprzyjające osiągnięciu założonych celów.
Cały cykl spotkań jak i każde spotkanie tworzą dynamiczną całość, na którą składają się określone etapy pracy z grupą:
· Pierwszy etap to okres integracji grupy oraz wykształcenia poczucia bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania uczestników.
· Właściwy etap pracy z grupą polega na realizacji celów terapeutycznych, edukacyjnych i rozwojowych. Jest to etap budowania pozytywnych relacji pomiędzy członkami grupy i odnajdywanie cech wspólnych w grupie, a zarazem odkrywanie własnej indywidualności, tożsamości i podmiotowości poprzez m.in. naukę rozpoznawania swoich emocji, podniesienie poczucia własnej wartości, podkreślenie podmiotowości uczestników itd.,
· Ostatni etap pracy z grupą jest podsumowaniem zdobytych umiejętności poprzez naukę i wyrobienie nawyku ich stosowania w życiu codziennym. (Etap nauki korzystania ze swoich pozytywów i zdolności konstruktywnego rozwiązywania problemów).
Poszczególne zajęcia mają swoją strukturę i formę. Możemy wyodrębnić:
– rytualne powitanie, podzielenie się informacjami na temat wydarzeń między zajęciami lub na temat aktualnego stanu emocjonalnego uczestników zajęć;
– gry i zabawy wyciszające lub energetyzujące zależnie od nastroju grupy i jej energii;
– gry i ćwiczenia stwarzające sytuacje psychokorekcyjne, edukacyjne lub rozwojowe służące aktywnemu nabywaniu doświadczeń emocjonalnych i poznawczych;
– omówienie (podsumowanie) każdego ćwiczenia;
– rytualne zakończenie zajęć.
Metody pracy z grupą
W realizacji programu stosowane będą różne metody pracy z grupą, m.in.:
– praca w kręgu – umożliwia wszystkim uczestnikom grupy bezpośredni kontakt wzrokowy, sprzyja nawiązywaniu kontaktu emocjonalnego, zmniejsza dystans między dorosłym a dziećmi;
– rundka – pomaga uczestnikom zwerbalizować swoje uczucia, doświadczenia; każdy ma prawo wypowiedzieć się ( nie obowiązek ), podczas gdy inni słuchają i nie komentują wypowiedzi;
– „burza mózgów” – aktywizuje grupę i wyzwala jej potencjał twórczy, służy generowaniu pomysłów na rozwiązanie określonego problemu, polega na zapisywaniu wszystkich pomysłów bez ich oceny, zwłaszcza ze strony prowadzącego;
– rysunki i prace plastyczne – są bardzo ważną formą wypowiedzi dla dzieci mających trudności z werbalizacją, posługiwanie się kodem pozawerbalnym sprzyja lepszemu porozumiewaniu się; dziecko przekazuje swoja wiedzę o świecie i swój stosunek emocjonalny do jego elementów, pokazuje, co widzi, co czuje, jak myśli;
– inscenizacje, odgrywanie scenek – umożliwia wczucie się w sytuację innej osoby i jej zrozumienie, poruszenie ważnego problemu, odreagowanie emocjonalne ze zwrotną informacją od uczestników grupy;
– śpiew i muzykowanie – szczególnie młodszym dzieciom umożliwia wyrażenie swoich uczuć, integruje grupę poprzez wspólne działanie i uzyskany efekt końcowy;
– zabawy i gry– uwalniają dzieci od negatywnych przeżyć, służą relaksowi i wprowadzeniu dobrego nastroju, podnoszą energię grupy, sprzyjają integracji grupy;
– gry psychologiczne – wprowadzają do grupy nową sytuację, w której uczestnik zdobywa nowe doświadczenie z zaangażowaniem własnego „ja”, kończą się one zwykle omówieniem.
Czas trwania:
– czas trwania od I 2016 do XII 2016
Zajęcia prowadzone będą przynajmniej raz w miesiącu w wymiarze 1,5 godziny zegarowej (w zależności od możliwości i potrzeb) Obejmować będą zarówno pracę indywidualną, jak i zespołową wychowanków.
Cały cykl obejmuje 4 bloki tematyczne, każdy składający się z kilku spotkań. Zajęcia prowadzone według harmonogramu spotkań podporządkowanemu poszczególnym blokom tematycznym programu.
Każde spotkanie zawiera element ewaluacji w postaci podsumowania zajęć, tzw. rundki końcowej będącej informacją zwrotną od każdego uczestnika na temat ich przebiegu. Informacje te będą punktem wyjścia do kolejnych zajęć.
Uczestnicy:
Odbiorcami programu są wychowankowie naszej placówki w wieku adolescencji, którzy ze względu na pochodzenie z rodzin dysfunkcyjnych wykazują różne zaburzenia emocjonalne, zaburzony system wartości, u których obserwujemy zaniżoną samoocenę.
Rekrutacji uczestników dokonaliśmy poprzez obserwację wychowanków podczas codziennej pracy z nimi. Wielu naszych wychowanków było objętych pomocą psychologiczną i uczestniczyło w zajęciach socjoterapii.
Osoby odpowiedzialne za poszczególne bloki programu profilaktycznego, harmonogram:
– miesiąc XI – XII 2015r – spotkania organizacyjne, diagnoza, analiza potrzeb, wyznaczenie celów, dobór metod pracy, opracowanie scenariuszy,
– miesiące I – III 2016r – Blok I, osoba odpowiedzialna p. J.B
– miesiące IV-VI 2016r – Blok II, osoba odpowiedzialna p. S.G
– miesiące IX – X 2016r – Blok III, osoba odpowiedzialna p. M.K
– miesiące X – XII 2016r – Blok IV, osoba odpowiedzialna p. K.F
– miesiąc XII 2016r – Sprawozdanie podsumowujące realizację programu, zawierające: efekty pracy, stopień realizacji celów, terminowość przeprowadzanych zajęć, wnioski do dalszej pracy. Osoba odpowiedzialna p. I.D
Przewidywane efekty i osiągnięcia:
– zdobycie przez wychowanków pozytywnych doświadczeń w grupie,
– zintegrowanie uczestników, wytworzenie poczucia wspólnotowości,
– umiejętność właściwego odreagowania emocji i napięć,
– wychowanek jest świadomy kosztów utrzymania, potrafi zaplanować wydatki i je właściwie zrealizować, dba o swoją oraz wspólną własność, docenia pracę innych, wie, że szacunek do ludzi jest podstawową zasadą w życiu
– eliminacja zachowań przestępczych – kradzieże, wychowanek posiada wiedzę i umiejętności zapobiegające nałogom i zachowaniom ryzykownym.
– kształtowanie postawy asertywności,
– poczucie odpowiedzialności za podejmowane decyzje,
– realna ocena różnych sytuacji społecznych,
– wyposażenie wychowanków w podstawową wiedzę i umiejętności dotyczące radzenia sobie ze skomplikowanym światem formularzy, druków,
– wychowanek umie skierować się do odpowiedniego miejsca w urzędzie chcąc uzyskać pomoc w razie problemów lub niewiedzy,
– wykształcenie umiejętności oszczędzania i planowania wydatków,
– wykształcenie empatii u wychowanków i checi bezinteresownej pomocy innym,
– angażowanie dzieci w akcje charytatywne,
Ewaluacja:
Elementem ewaluacji naszego programu będzie skonstruowana karta pracy, która umożliwi dokonanie podsumowania poszczególnych spotkań, a tym samym dostarczy informacji zwrotnej na temat prowadzonych zajęć i dalszego zapotrzebowania grupy wychowawczej.
Ponadto w scenariuszach zajęć zawarte będą techniki ewaluacji, m.in. rundki, niedokończone zdania, prace plastyczne.
Sprawozdanie podsumowujące realizację programu, zawierające: efekty pracy, stopień realizacji celów, terminowość przeprowadzanych zajęć, wnioski do dalszej pracy.